Już od XVIII plac podgórski zaczął funkcjonować jako centralny punkt miejscowości Podgórze. Został on wytyczony u podnóża wzgórza Lasoty w miejscu o znaczeniu strategicznym. To właśnie tutaj krzyżowały się drogi prowadzące do Krakowa, Kalwarii Zebrzydowskiej oraz Wieliczki. Do roku 1915 kiedy to Podgórze zostało włączone w granice administracyjne Krakowa, nosił nazwę Rynku Głównego.
Dla optycznego powiększenia przestrzeni, Rynek Podgórski ma kształt trapezu. Jego najstarszą częścią jest linia zabudowy po stronie północno-zachodniej. Na uwagę zasługuje szczególnie zachowany w pierwotnym stanie dworek pod nr 13. Jednak najbardziej charakterystycznym budynkiem rynku podgórskiego jest neogotycki kościół pw. św. Józefa. Powstałą na miejscu poprzedniego kościoła świątynie wybudowano w latach 1905-1909, a konsekrowano dokładnie 24 października 1909.
Od czasów dwudziestolecia międzywojennego życie Rynku Podgórskiego w Krakowie toczyło się głównie wokół handlu. Wydawać by się mogło, że na Rynku Podgórskim zawsze była obecna przynajmniej jedna kwiaciarnia.
Kwiaciarnia Henryka Momont: Henryka Momot swoją pierwszą kawiarnię założyła w 1988 roku na krakowskim osiedlu Widok. Następnie przeniosła ją w 1989 roku na płytę Rynku Podgórskiego. Wraz z rokiem 2001 przyszły wielkie zmiany. Zgodnie z wymogami Głównego Architekta Miasta Krakowa utworzył się aluminiowy kiosk na środku Rynku Podgórskiego, który swoim wyglądem wpasowywał się w ówczesną stylistykę otoczenia.
Następnym wielkim krokiem dla rozwoju kwiaciarni było otwarcie filii w kamienicy naprzeciwko Kościoła św. Józefa, przy ulicy Rynek Podgórski 13.
W 2015 roku Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu wydał nakaz o zdemontowanie budki, która stoi centralnie na środku rynku i uniemożliwia dalszy remont.